The KEY Master ~Starting Story~

เรื่อง: The KEY Master ~Starting Story~ Wed Dec 16, 2009 8:13 pm

The KEY Master ~Starting Story~

TYpE : NewTYPE,Amuro,Dramatic,Parody,Comedy,Fighting

กุญแจ เป็นสิ่งสำคัญ หากไร้ซึ่งกุญแจ ก็มิอาจปกป้องอะไรได้ ผม ซึ่งถูกสร้างมาเป็น’กุญแจ’นั้น ไม่อาจขัดขืนชะตากรรมได้... แต่เรื่องก็แค่เรื่องไม่นานมานี้เอง...

ติ๊ด ติ๊ด เสียงการทำงานของระบบบางสิ่งดังเล็กน้อยขึ้นในห้องเรียนที่เงียบสงบเว้นแต่เสียงอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หน้าชั้นเรียน เสียงนี้มันช่างชวนหงุดหงิดยิ่งนักสำหรับคนที่กำลังตั้งใจฟังกลับมีเสียงน่ารำคาญมาเจือปน

แกรก แกรก เสียงเปลื่ยนไป กลายเป็นเสียงที่กดปุ่ม อะไรบางอย่าง

เปรี้ยง!

“อั่ก...มันเจ็บนะเนี่ย...” เด็กหนุ่มผู้ถูกชอล์กขว้างใส่หน้า กุมขมับ

“ชั่วโมงเรียนของอาจารย์มันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยรึ? คีย์คุง? ” หญิงสาววัยรุ่นผมสีแดงพร้อมกับหน้าตาที่ดูดีที่เรียกตนว่าอาจารย์บัดนี้กลายเป็นหน้าของอาคุม่าไปเสียแล้ว

“ขอโทษนะครับอาจารย์ ผมขอให้ถึงจุดเซฟก่อน” เด็กหนุ่มผู้ถูกเรียกว่า ’คีย์’ ซึ่งมีผ้าปิดตาอยู่ตรงด้านขวาของตน ก้มหน้ากดเครื่องเล่นเกมพกพาที่ผลิตโดย S_NY ต่อไป

หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าอาจารย์มองดูอย่างใจเย็นเป็นเวลาราวๆหนึ่งนาทีได้ ทุกคนในชั้นเรียนปรับโฟกัสไปยังที่เดียวกัน และทำหน้าเบื่อหน่าย แสดงให้เห็นว่าได้พบเหตุการณ์แบบนี้เป็นประจำ

“คีย์คุง...”

“ครับ?” เสียงอ่อยๆของอาจารย์สาวทำให้เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปมองอีกครั้ง

“เลิกเรียนเจอกันที่ห้องแนะแนวหน่อยนะ”

“ตอนเย็นผมมีธุระครับ” เด็กหนุ่มไม่สนใจยังคงก้มหน้าต่อไป

“หืม? มีธุระอะไรงั้นเหรอ?” อาจารย์สาวเอ่ยอย่างสนใจเล็กน้อย

“วันนี้ Gund_m 00 แผ่น 5 ออกครับเลยกะว่าจะไปซื้อก่อนกลับบ้าน” เมื่อพูดเสร็จเด็กหนุ่มถึงกับชะงักกับรังสีอาฆาตที่รุนแรงจากคนข้างๆ

“…….” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆส่งกลับมา

“ชะ...” เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งออกประตูไปในทันที

“เอ๊งจะหนีไปไหนฟระ!” อาจารย์สาววิ่งตามไปอย่างไม่รอช้า
วันเวลาแห่งความสงบเล็กๆน้อยๆกำลังจะเปลื่ยนไป ... โดยที่เจ้าตัวไม่อาจรู้สึกถึงสิ่งนั้น..

Locking 1 ~ Lock or Unlock ~ November 1, 200X ( Afternoon )

ชื่อของผมคือ คีย์ อายุ 17 ปี เกิดวันที่ 24 ธันวาคม ค.ศ.1992 เวลา 5 ทุ่ม 23นาที 15 วินาที สูง 173 ซม. น้ำหนัก 49 กก. สิ่งที่ชอบ อนิเม, เกม, มังงะ, ครอสเดรส, ฮาเก้นดาส, สิ่งลี้ลับ, ของหวาน, เทคโนโลยี สิ่งที่เกลียด มนุษย์ 3มิติ, ปลา, การตัดจบ, เวลาพักอันน้อยนิด, อาเบะ, อาหารกลางวันของโรงอาหาร, ฯลฯ วิชาที่ถนัด คณิตฯ, วิทย์ฯ, อังกฤษ, เทคโนโลยี, พละฯ, สังคมฯ แต่ก็ไม่ได้ถนัดอะไรเป็นพิเศษ ก็เป็นแค่เด็กนักเรียน ม.ปลาย ธรรมดา

“ฟู่ว....อะไรกันเนี่ยจู่ๆก็โดนชกซะอย่างนั้น” เด็กหนุ่มนั่งบนม้านั่งในที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งมือลูบๆแกมที่บวดเป่งและถอนใจเบาๆ

“งื้อ~...ไปซื้อของดีกว่า” และลุกขึ้นจากม้านั่งแล้วเดินออกไปยังถนนที่ว่างเปล่า ค่อยๆเดินอย่างช้าๆ

เมื่อไปได้สักพักก็ได้เห็นกับพนักงานส่งของที่หน้าตาหงุดหงิดเดินไปเดินมาอยู่นั้นเอง ด้วยการที่สนใจถึงเข้าไปใกล้ๆ

“เอ่อ...มีอะไรเหรอครับ?” เนื่องจากความสงสัยจึงถามไปอย่างไม่รอช้า

“อ้อ...แบบว่าประตูมันติดน่ะจะเอาของออกก็เอาออกไม่ได้” พนักงานพูดอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย

“ให้ผมช่วยไหมครับ?”

“ดึงไม่ออกเลยแต่จะลองดูก็ได้ตามใจ”

เด็กหนุ่มดึงผ้าปิดตาออกแล้วพูดออกมาเบาๆว่า ‘System….Unlock’ แล้วเปิดประตูที่ยากจะเปิดได้ออกมาอย่างง่ายๆ

“โอ้! ทำได้ยังไงน่ะ!?” พนักงานถึงกับตกใจ

“สงสัยคงจะมีอะไรไปติดมั้งครับ?” เมื่อเสร็จธุระของตน เด็กหนุ่มจึงได้เดินจากไป

เมื่อกลับมายังบ้าน ประตูบ้านก็ได้เปิดออกเองอย่างไม่น่าเชื่อทั้งๆที่ไม่ใช่ประตูแบบออโตเมติก แต่กลับเปิดเองโดยที่ไม่มีใครมาจับต้อง เด็กหนุ่มสาวเท้าเข้าบ้านไป ประตูก็ได้ปิดเองอีกครั้ง

“โอการิ” เด็กหนุ่มถอดรองเท้าและเดินขึ้นชั้นบนไป

เมื่อถึงห้องของตัวเอง ก็ได้ล้มลงนอนที่เตียงของตนและได้เข้าสู่ห้วงนิททรา....

~ Now Unlocking Next ~

Locking 1 ~ Lock or Unlock ~ November 1, 200X ( Night )

เมื่อตื่นขึ้นมาคีย์ได้รู้ถึงเวลาที่ล่วงเลยจนมืดค่ำ

“มืดแล้วแฮะ ไปทำข้าวเย็นดีกว่า”

คีย์ลุกขึ้นยืน เดินเปิดประตูออกไป ด้วยที่ออกซิเจนไม่พอจึงได้หาวออกมาเป็นระยะๆ เมื่อถึงชั้นล่างก็ได้เดินผ่านห้องน้ำและห้องนั่งเล่นไปจนถึงห้องครัว เปิดตู้เย็นและได้หยิบเครื่องปรุงทั้งหลายออกมา ใช้เวลาราวๆครึ่งชั่วโมงเศษๆก็เสร็จสมบูรณ์ และได้ลงมือทานภายในห้านาทีเท่านั้นเอง

“เอาของหวานดีกว่าแฮะ...”

เมื่อพูดดังนั้นก็ได้ลุกและเปิดตู้เย็นอีกครั้ง หยิบกล่องฮาเก้นดาสรสสตรอเบอร์รี่ออกมาใช้ช้อนตักเข้าปากโดยไม่ลังเล จนในที่สุดก็หมด

“ฮ้า~ ฮาเก้นดาสนี่มันอร่อยสุดๆไปเลย~”

เมื่อทานเสร็จสิ้นก็ได้ทำการเก็บกวาดเมื่อเสร็จแล้วก็ได้ไปยังห้องนั่งเล่นหยิบรีโมตทีวีออกมากดเปิดแล้วก็นั่งดูข่าว

*ขอใช้คำว่าทีวีเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ( ? )

เมื่อดูไปซักพัก ก็พบกับข่าวแปลกประหลาด ‘ขณะนี้ได้มีเหตุการณ์ระเบิดแถวนิวโตเกียวที่ 3 เมื่อเข้าไปสำรวจก็ได้พบแค่เสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นเท่านั้นค่ะ ไม่มีวี่แววของประชาชนบริเวณนี้เลยแม้แต่น้อย’

“นี่มัน...แถวๆทื่ทำงานแม่นี่นา! ” เด็กหนุ่มผู้ตกใจปิดทีวีแล้ววิ่งออกไปจากนอกบ้านในที่สุด

เด็กหนุ่มผู้ซึ่งกระวนกระวายวิ่งไปตามทางถนนที่มีแสงสลัวๆ เมื่อมาถึงที่หมายในอีกสิบนาทีให้หลัง ก็ได้หยุดอยู่บนถนน ณ นิวโตเกียวที่ 3 สถานที่เงียบสงบ กลับรู้สึกแปลกประหลาด

“คิคิคิคิคิ....สวัสดีคีย์มาสเตอร์ซัง ออกมาจริงๆด้วยสินะ”

เสียงก้องกังวานดังมาจากที่ไหนซักที่ เมื่อหันไป ก็ได้พบกับบุคคลในเงามืดผู้ลอยอยู่บนอากาศ ยามที่แสงจันทร์ส่องแสงมา ก็เผยโฉมแก่เด็กหนุ่ม เธอผู้ลอยอยู่บนอากาศสวมใส่ใน*ชุดทำพิธีสีแดงของญี่ปุ่น

*ชุดมิโกะ เป็นชุดที่ไว้ทำพิธีทางศาสนาของญี่ปุ่นสำหรับผู้หญิง ( คงไม่ต้องบอกหรอก )

ผมทรงทวินเทลสีแดงสดที่กำลังพลิ้วไหวกับสายลมช่างดูเหมาะเมื่อเข้ากับชุดมิโกะ( นึกถึงหน้าคล้ายๆเรย์มุไว้ )

“เธอเป็นใครกัน!?”

เมื่อถามไปดังนั้น ‘เธอ’ ผู้สวมชุดมิโกะสีแดง ก็ได้หัวเราะดังลั่น

“หัวเราะอะไรของเธอ!!?”

“จำไม่ได้เหรอเนี่ย...คนที่ทำแบบนี้ได้ก็มีแต่คีย์มาสเตอร์เท่านั้นแหละน่า!”

“เพราะงั้น...ก็ตายซะเถอะ!!”

มิโกะเรียกดาบคาตานะออกมาสองด้ามดึงออกจากฝักแล้วพุ่งเข้าใส่คีย์อย่างไม่ลังเล ส่งเสียงประทะอย่างรุนแรงควันฟุ้งไปทั่ว

“แค่ก แค่ก...” คีย์ไอออกมาเพราะควันทึ่สูดเข้าไปในร่างกายมากจนเกินไป

“เอ้า เอ้า ไม่มีเวลาให้พักหรอกนะ!”

“อึก...”

‘เธอ’ มิโกะปริศนาที่อ้างตนว่าเป็นคีย์มาสเตอร์ กำลังหัวเราะร่า ได้เอาดาบจ่อคอของเด็กหนุ่มผู้โชคร้ายท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่อง ‘เขา’ จะทำอย่างไรเมื่อแสงจันทร์ส่องสว่างให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของมิโกะผู้นั้น...

~ To be Continue ~

คีย์มาสเตอร์ที่พูดถึงก็คือ ผู้ที่ถูกเลือกรับเข้าแข่งขัน ชิงกุญแจศักดิ์ศิษย์ โดยเป็นการต่อสู้ระหว่างคีย์มาสเตอร์ด้วยกันผู้ที่อยู่รอดจนคนสุดท้าย จะได้เป็นผู้ชนะ หรือก็คือต้องกำจัดทุกคนที่เป็นคีย์มาสเตอร์ทิ้งทั้งหมด โดยที่คีย์มาสเตอร์แต่ละคนก็จะได้รับพลังพิเศษต่างกันไป ผมเองก็เพิ่งได้พลังนี่มาสามสี่เดือนได้แล้ว

อ่านแล้วกรุณาโพสบอกความคิดเห็นและ ติเตียนด้วย!

เรื่อง: Re: The KEY Master ~Starting Story~ Fri Mar 12, 2010 1:56 pm

สนุกดีจ๊ะ ชอบจ๊ะ Very Happy

อ่านรู้เรื่องไหม